ภาษาพูด
คือ ภาษาที่ผู้ใช้ภาษาใช้สื่อสารในชีวิตประจำวันด้วยการพูดนั่นเอง
การใช้ภาษาพูดควรคำนึงถึงความเหมาะสมของฐานะบุคคลและกาลเทศะด้วย
ภาษาเขียน คือ
ภาษาที่เป็นลายลักษณ์อักษรบันทึกไว้เป็นหลักฐาน
ประกอบด้วยสาระที่นำมาอ้างอิงได้ใช้มาตรฐาน
การใช้ภาษาเขียนควรเลือกใช้ถ้อยคำที่เหมาะสม ไม่มีคำที่เป็นกันเองเหมือนภาษาพูด
ในปัจจุบันเราจะพบว่า มีผู้นำภาษาพูดมาใช้ปนกับภาษาเขียน “ภาษาพูด” ที่ผู้ใช้ภาษา
ส่วนใหญ่นิยมนำมาใช้ใน “ภาษาเขียน” มีหลายลักษณะ ได้แก่
-
ใช้ภาษาเขียนตามที่ออกเสียงจริง เช่น คำที่ออกเสียง “พ้ม” มักใช้รูปเขียน “พ้ม”
รูปเขียนที่ถูกต้องคือ ผม
-
ใช้ภาษาที่พูดแบบไม่เป็นทางการเป็นภาษาเขียน เช่น ตีตั๋ว ดูหนัง ล้วนเป็นภาษาพูด
เมื่อจะนำมาใช้เป็นภาษาเขียนควรปรับภาษาพูดให้เป็นภาษาเขียน
- การพูดเป็นตัวอักษรตามบท
เช่น ภาษาเขียน “นสพ. รายวัน” ภาษาพูดควรใช้ว่า “หนังสือพิมพ์รายวัน” โดยปกติแล้วคำย่อหรืออักษรย่อนำมาใช้ในภาษาเขียนเพื่อประหยัดเวลา
และพื้นที่ในการเขียน เมื่อนำมาใช้พูดคำย่อต่าง ๆ ต้องพูดให้เต็มคำ
ยกเว้นคำที่พูดเต็มคำแล้วยาวมากหรือเข้าใจยาก อนุโลมให้พูดแบบภาษาเขียนได้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น